Museumwagen+++ 1997
Wat verbindt zwarte schoenpoets met het kleurrijke Kodak? Ontdek hoe de Nigrin museumwagen van Märklin uit 1997 kleur bracht in de wereld opZ.
Glanzend blikje
Kort na 1997 kocht ik in Gouda een glanzend geel schoenenpoetsblikje met het logo “Nigrin”. Het was de museumwagen van dat jaar en kostte me een rib uit mijn lijf. Wie schetste mijn verbazing toen ik het jaren later weer tegen kwam voor een habbekrats! Aan de ketelwagen was namelijk het remmershuisje beschadigd. Gelukkig had ik nog een balkonnetje van een wagen zonder remmershuis in mijn onderdelenbakje. Voor dat andere wagentje gebruikte ik dus dat balkonnetje en zo had ik twee nette ketelwagens van Nigrin met één remmershuis.
 Schoorsteenveger geluk
In ons dorp Rosenthal waren vroeger amper winkels. Wat je nodig had kwam van marskramers uit Thÿringen. Maar bij ons kwam van alles door de straat. Daar was eerst mijnheer Cühn met zijn paard en wagen. Hij had álles: borstels, bezems, maatjes en muizenvallen, schuurzand, sponzen, knijpers, teilen en groene zeep.
Driemaal per jaar kwam Nigrin naar school. Een zwarte schoorsteenveger op stelten werd omringd door kinderen met lege poetsdozen. Mijn moeder kocht schoensmeer en kachelzwart en ik kreeg een lollie, puur kindergeluk!
Later kwam hij met een Tempo driewieler door de straat. Kwam hij van links dan heette hij Kavalier, maar rechts stond er nog Nigrin op. Nog later kwam hij met zijn Daimler bestelauto. Dan had hij Roberins harde boenwas, Kosak ovenpoets en metaalpoets van Gentol, Pascha's pommade en hagelwitte Schneekönig zeeppoeder. Je keek je ogen uit naar die ronkende kolos, maar er kwam geen lollie meer. .
|
Museumwagen+++
Na het succes van mijn tweede ketelwagen zaagde ik overmoedig de Daimler bestelauto in tweeën en maakte een aanhanger van de helft zonder cabine. Ik maakte er ook nog de bekende Tempo driewieler bij met passende logo’s van Nigrin en Kavalier, een verwant merk schoensmeer.
De cabine van de tweede bestelauto heb ik ook gebruikt, voor een 
, weliswaar niet gemotoriseerd, maar wel rijvaardig. Lees er meer over in Auto's sporen niet.
Kodak Kleur
Geïnspireerd door de railbus maakte ik van een derde Daimler cabine een Kodak vrachtauto met reclameborden. Overal verscheen die reclame: “Farbt Thalgau mit Filme von Kodak”. Zo kwam de kleurenfilm in de wereld opZ.
Flits!!!
In het dorp Rosenthal gebeurt niet veel. Er rijd hooguit één auto per week door de straat. Op een dag stopt een gele Daimler vrachtauto waar direct een meute kinderen omheen dromt. Een fotograaf stapt uit, zet een driepoot op met een zwarte doos en nóg één met wit Magnesium. Bijna een uur is hij bezig, kijkend naar het koetshuis aan de ingang van het Freilichtmuseum met een nieuw bord, Kodak. En dan Flits!!! is het afgelopen. Met een zelfvoldane lach lost hij ons raadsel op: onder de zwarte doek zien wij door zijn camera... het hele Freilichtmuseum ondersteboven!
|
