Fotoanstrich, vroeg grijs
Wij kunnen het ons in een wereld vol slimme mobieltjes amper voorstellen, maar ooit was het maken van een behoorlijke foto een heel karwei.
Zo'n foto had een locomotiefbouwer als Schwarzkopf vaak nodig om zijn meesterwerk aan de man te brengen.
Dan kwam dé fotograaf! Er werd een zorgvuldig gepoetste loc opgesteld, mét duidelijk zichtbaar bedrijfsnummer. Er werd een flinke berg Magnesium aangestoken of een hele tijd belicht voor er überhaupt wat te zien was. Maar dan nog vielen details als het drijfwerk of de cilinders veel te donker uit op de zwartwitfoto. Daarom bedacht men de zogenaamde Fotoanstrich.
Bij de ene firma was dat grijs, soms met rood drijfwerk, want dat werd mooi diep zwart op de foto. Beierse locs zoals de S3/6 werden soms okergeel gemaakt voor de foto, want ook dat leverde aardig wat grijze nuances op.
Foto's van modellen zoals hierboven vind je op de site van Frits Osterthun.
Kunstwerken
Ondanks of juist dankzij het zwartwit zijn veel foto's, zoals van de beroemde heer Bellingrodt, ware kunstwerken geworden.
Locs die in model grijs zijn moet je dus zien als splinternieuw, want ná de foto werden ze ook vaak in hun grijze jas het spoor op gestuurd. Bij de eerst volgende beurt kregen ze dan alsnog een vrolijk kleurtje, bijvoorbeeld dat saaie zwart-rood.
Een tweede categorie
Nu is er nog een tweede categorie grijze locs. Dat zijn zogenaamde Kriegslokomotiven. Rond 1942 werd de transportbehoefte van oorlogsmaterieel zo groot dat men die locs in sneltreinvaart ging bouwen. Het werden zeer vereenvoudigde versies van de Baureihe 50. Ze werden Br52 gedoopt en domweg camouflagegrijs geverfd. Dit grijs is vaak donkerder dan de Fotoanstrich en voorzien van witte letters en lelijke adelaars met hakenkruizen. Er waren ook nog enkele locs op particuliere lijnen die als rangeerlocs werden ingezet, maar die zijn als categorie niet noemenswaardig.
