De stoomschommel
Op de jaarmarkt te Rosenthal kwam je een stoomschommel tegen van rond 1850. Ik heb het weer gedaan, naar aanleiding van de draaimolen zelfs. Het was ook weer op de website van Kallboys, maar deze keer heette het een “dampfyacht” ofwel een scheepjesschommel, schaal 1:50. Ik zag ook al meteen hoe hij met een excentriekje te motoriseren zou zijn om een mooie zwaaiende beweging te krijgen. Ook deze kon ik weer gratis downloaden en met een factor van 22,727% verkleinen naar schaal Z. Maar de kunst was in dit geval om de materiaaldikte naar 1:220 toe te vertalen, want die ging hier een flinke rol spelen.
Eigen houtje
In eerste instantie bedacht ik dat ik al die dunne stijlen wel van fineer kon snijden, maar daardoor zou het uitgebreide lofwerk verloren gaan en daar heeft de maker nou juist zo zijn best op gedaan. Dus besloot ik de filigraine sprietjes te wapenen. Zoals gebruikelijk doet Kallboys er ook weer een zeer nette beschrijving bij. Die begon bij fundament 1, een heel stelsel van latjes. Ik sneed okerbruin fotokarton in reepjes van 1,75mm en bouwde daar het balkenframe mee. Ik dekte dat af met de geprinte versie op fotopapier van 170gram. Die had ik namelijk nodig voor de maten.
Trappen maken
Als de hele basis klaar is kom je bij onderdeeltje 11. Hier gaat de nummering even de fout in: de zogenaamde trapwangen zijn verwisseld. Maar als je goed oplet kun je de beide “Treppebühnen” zo maken dat de scheepjes-schilderijen aan de buitenkant zitten. Het vouwen van de traptreedjes zelf is wel een heidens karwei, omdat je het met twee pincetten moet doen, maar uiteindelijk is dat gelukt. De beide Bühnes heb ik binnen in versterkt met 1,5mm etalagekarton voor de stevigheid. Aan de onderkant heb ik ze open gelaten, rekening houdend met een later mechaniekje.
Portalen maken
Nu kom ik bij die eindeloze hoeveelheid sprietjes in fase 3 en 4. De vierzijdige sprietjes zijn op deze schaal eigenlijk niet te vouwen. Dan worden ze te lomp door de dikte van het fotopapier. Ik buig de vier portaaltjes dus van 0,25mm metaaldraad en beplak de twee zijkanten met het aangeleverde lofwerk van de bouwplaat. De kopse kanten beplak ik met zelfklevend glitterpapier dat ik eens bij een kringloopwinkel heb gevonden. Ik lijm dat wél vast, want zelf kleven is maar tijdelijk.
Ozean Thalsee Schaukel
De vier portalen in fase 6 en 7 worden bekroond door het grote bord dat de stoomschommel voorstelt. Dat wijkt af van het origineel, maar ja, we zijn hier nu eenmaal niet in Mondorf, maar aan de Thalsee, die we hier dan maar eens trots als Ozean presenteren. Het is een heel gewankel en gewiebel voor het bord staat. Rondom het geheel komt nu nog eens een lading sprieten om de boel te stutten.
De boot in
In fase 8 en 9 ga ik dus mooi de boot in met mijn materiaaldikte. De binnenste wand van zo’n dubbel wandig bootje blijkt veel te lang, maar daarop staan de bankjes aangegeven. Dat wordt dus sjoemelen voor de boel past en dan pas die minuscule bankjes erin.
De bodem heb ik mooi bol gemaakt en ook dubbelwandig. De hangijzers maak ik van metaaldraad waardoor ik weer heel wat sprietjes overhoud. Er komen een paar dwarsverbindingen in voor de langwerpig afgeronde stofdaken in fase 10. Alle randjes werk ik weer af met glitterspul zodat het lekker kitsch-kermis-achtig wordt.
locomobiel
De locomobiel van de Kallboys maak ik niet, aangezien ik er ooit twee maakte voor de Thalgause Bauernverein. Ze kunnen er voor de aandrijving straks best één uitlenen, vind ik. Voorlopig is het schommelen met pinkkracht...
Zo kom ik aan in fase 17 en 18 waar de zaak wordt afgedekt met luifels. Deze zijn op fotopapier te dik dus print ik ze op spinnewebpapier uit een oud fotoboek. Tenslotte nog vier vlaggenmasten met vlaggen erop en het is klaar, althans op het verven van de randjes na.
Kassa!
Nee, bij mij is het nooit zomaar klaar. Ik had zoveel onderdeeltjes over dat ik er nog een kassahuisje bij heb gemaakt want die mensen moeten toch ook ergens van leven! Maar dan kunnen we toch echt lekker gaan schommelen.
