De ThalFlutsch

Going-down!, Rheinrausch, Helter skelter of ThalFlutsch? Deze gratis attractie op de Rosenthaler jaarmarkt doet ook zetties bij voorbaat duizelen.

Bouwplaat

Ik was er al een tijdje niet geweest, maar ik heb opnieuw rondgeneusd op websites van kartoniçi die op grotere schalen werken. Tot mijn verrassing vond ik weer zo'n gratis bouwplaat van de Mondorfse Kalboys. Ik had al een stoomcarrousel en een stoomschommel die je ook al mocht downloaden. Ik heb ook een reuzenrad en een zweefmolen, maar die zijn niet van Kalboys.

Nu hadden ze tussen het kegelen en Corona door toch nog eens even tijd voor een torentje! De Rheinrausch, een soort vuurtoren, is bruikbaar voor de jaarmarkt in Rosenthal, het dorp in mijn Thalgau. Hij is afgeleid van de Britse Helter Skelter op de Hull Fair in 1905, was twee jaar later op de Vogelwiese in Dresden te zien als holderdebolder (Hals-über-Kopf) en nu dus ook in Thalgau, maar daar heet hij Thalflutsch.

Flutsch und weg!

Het is de bungy jump ávant la lêttre, een enkele reis door het putje! Je stort je op een matje over een spiraalsgewijze glijbaan omlaag in de ongewisse diepte. In enkele seconden maak je kennis met de begane grond. Nú zou je je afvragen of je daar zoveel trappen voor wilde beklimmen. Maar in 1904 deed je dat dus nóg een keer en wéér, nét zo vaak tot de Turmherr van de Thalflutsch schatrijk was. Ik vraag me wel af hoe de Preiserinnetjes in hun onhandige 19^de eeuwse kledij op hun matje omlaag suisden.

Thalflutsch bouwen

Om mijn Thalflutsch te maken download ik de pdf en verklein het torentje van 1:60 naar 1:220, dus met een factor 0,273. Nu blijft er bijna geen detail over en moet ik zelf hier en daar wat bij tekenen. Zoals gebruikelijk doen de Kalboys er ook weer een keurige handleiding bij. Daardoor kan ik deel voor deel doorlopen en aanpassen tot ik er, denk ik, iets mee kan ^opZ, op fotopapier van 170gram. Nu blijkt dat heel wat kleine onderdelen gewoon niet meer in karton maakbaar zijn. Ik heb dan ook een iets andere methode gevolgd door eerst de grote delen van karton samen te stellen.

Neerwaartse spiraal

Het torentje gaat wel, hoewel je niet de fout moet maken er te vroeg de lantaarn op te plakken. Want deze keer is er nog een warrige glijbaan, ideaal ^opZ om in je eigen duizelingwekkend neerwaartse spiraal te geraken. Het is een obstinate kartonkrul met een bodem, een binnenst en een buitenst hekwerk, helemaal van boven naar beneden. Niks past en alles trekt scheef. De wanddikte van het fotokarton speelt hier een doorslaggevende rol: dat is dus omrekenen geblazen. Maar mijn tweede krul bevalt beter. Nu zit er een eindpunt onderaan de toren. Daarop fixeer ik eerst het eindpunt van de spiraal. Dan lijm ik de bodem van de lantaarn op het torentje en zo kan die krul niet meer ontsnappen.

Lantaarn

Dan volgt de lantaarn zelf. Die moet eerst 12-zijdig worden gevouwen, dan pas snijd ik de ramen uit. Daar lijm ik dan op inkjet sheet geprinte ramen achter en vouw het geheel tot een rond kamertje. Als ik het deksel er op wil lijmen blijkt dat te klein door een rekenfoutje. Ik maak hem opnieuw maar druk hem tweemaal af. De ene lijm ik op de lantaarn als bodem, de andere gebruik ik voor het zeszijdige dakje. Die dakpaneeltjes lijm ik eerst twee aan twee samen en dan pas tot een zeskant zodat je een zuiver midden krijgt, want daar moet straks een vlaggetje op. Daarna komt de hele lantaarn op zijn balkonnetje.

Schoren uit gouddraad

En zo brengt de handleiding me tot mijn eigen verbazing weer zover dat er een torentje staat. Alleen is daar nog die losse wiebelspriaal, dus nog even de schoortjes erin. Die schoren onder de spiraal zijn onmogelijk in karton te maken en deze besluit ik daarom te buigen uit gouddraad van 0,25mm.

Het zijn er wél 28! Dus zit ik een een halve dag lang met twee pincetten méér dan 28 schoortjes te buigen over een minuscuul sjabloontje! Méér, want de rest sprong weg als voer voor toekomstige archeologen.

Flanzen en Flutschen

Nu ik toch met gouddraad bezig ben kan ik ook het balkonnetje van de lantaarn ermee ondersteunen. Ook komen er vlaggen, boogjes en andere versierselen bij. De piek op de toren kan ook niet in karton. Die wordt geflanst uit draad met een goudkraaltje. Bij de vlaggenmasten heb ik nog vlaggen getekend en die heel precies dubbelzijdig geprint.

Aan de Thalflutsch valt niks te mechanieken of te motoriseren. Hooguit kun je een ledje in de lantaarn doen (draaiend als vuurtorentje?). Wel beplak ik de kopse kanten van het karton met zelfklevend glitterspul, gevonden in een kringloopwinkel, zodat het lekker kitsch-kermisachtig wordt.

Ook komen er andere borden op, want we zijn hier niet aan de Rhein om te Rauschen, maar aan de Thalfluss om te Flutschen!
Dat is dan weer een écht oer-duitserig woord dat ik bij deze zelf heb verzonnen.

Ondertussen breidt de kermis  zich steeds verder uit

Meer kermis